اون روي سكه
پله همیشه برای بالا رفتن نیست. گاهی با اون نزول می کنی.
دل همیشه جای عشق نیست. گاه هم از نفرت پرش می کنی.
موسیقی همیشه غذای روح نیست. گاهی صدای بلندش باعث میشه فریاد دلت رو نشنوی.
حنجره همیشه برای حرف زدن نیست. گاهی باهاش بغض می کنی.
عینک همیشه وسیله ای برای بهتر دیدن نیست. گاهی چشمهای سرخت رو پشت شیشه هاش پنهون می کنی.
چشم همیشه برای دیدن نیست. گاهی باهاش اشک می ریزی.
همونطور که وبلاگ همیشه جایی برای انتقال تجربه و پندهای اخلاقی و نوشته های ادبی نیست. گاهی دلتنگی هات رو اون تو می ریزی.
دل همیشه جای عشق نیست. گاه هم از نفرت پرش می کنی.
موسیقی همیشه غذای روح نیست. گاهی صدای بلندش باعث میشه فریاد دلت رو نشنوی.
حنجره همیشه برای حرف زدن نیست. گاهی باهاش بغض می کنی.
عینک همیشه وسیله ای برای بهتر دیدن نیست. گاهی چشمهای سرخت رو پشت شیشه هاش پنهون می کنی.
چشم همیشه برای دیدن نیست. گاهی باهاش اشک می ریزی.
همونطور که وبلاگ همیشه جایی برای انتقال تجربه و پندهای اخلاقی و نوشته های ادبی نیست. گاهی دلتنگی هات رو اون تو می ریزی.
